“Jij hebt echt een lekker makkelijk baantje!”
Fotograferen ziet er op het eerste gezicht makkelijk uit.
Een beetje interessant doen met een dure camera, een beetje achter je computer met Photoshop gaan zitten pielen, zelf bepalen wanneer je werkt, je eigen baas zijn.
Maar in realiteit is het echt zoveel moeilijker dan dit.
Ondernemen is een vak apart. Ik zeg dit tegen iedereen en blijf het herhalen.
Het aantal uur dat je in je bedrijf steekt is enorm. Je 9 tot 5 mentaliteit mag meteen uit het raam. Je mag misschien werken wanneer je wil, maar eigenlijk betekent dit dat je bijna altijd werkt. Je avonden besteed je aan voorbereidingen van fotoshoots, bijscholing, administratie, emails en berichtjes beantwoorden, nieuwe marketing bedenken, voorbereiden en eventueel al uitwerken. Allemaal onbetaald.
Als ondernemer is je kennis en kunde op hoog niveau. Dat moet wel, anders verdwijn je in de massa van hobbyisten. Bovendien moet je als ondernemer alles zelf oplossen. Je bent tenslotte een eenmanszaak. Hierdoor moet je alles weten van fotografie, zowel technisch als creatief. Dat beseffen mensen niet, omdat een foto zo gemaakt is, maar het duurt jaren om op dit niveau te komen.
De stages die je loopt, de cursussen die je volgt, de gratis oefenopdrachten die je hebt gedaan, de shoots die verkeerd zijn gegaan en die je moest verbeteren, hebben je jaren van je vrije tijd gekost. Allemaal onbetaald.
Mijn ervaring, zorgt voor jouw ervaring.
Je klanten wil je het liefst dolgelukkig zien. Je wil ze het mooiste geven dat ze ooit hebben gezien. Hierdoor gaan veel fotografen overcompenseren. Ook ik. Ze laten over zich heenlopen, gooien hun tarieven omlaag en geven geen grenzen meer aan. Allemaal om klanten tevreden te houden en terug te laten komen.
Kunst is subjectief. Wat ik mooi vind, hoeft een ander niet mooi te vinden. Maar is het goed? Ik kan nu vol overtuiging zeggen dat ik er voor zorg dat mijn portretten fototechnisch ijzersterk zijn. De belichting is on point.
We worden constant omringt door andere fotografen, door een soort competitie, door anderen die beter zijn dan wij. Of dat in elk geval zo communiceren.
En geloof me, elke artiest is zijn eigen grootste criticus. Eigenwaarde en resultaat gaan vaak hand in hand voor de meeste fotografen. Daarom ben ik zo kritisch op mijn werk. Piekeren dat ik niet goed genoeg ben, niet genoeg talent heb, mezelf niet genoeg kan onderscheiden van de rest. Dat ik het niet waard ben om dit beroep uit te oefenen, nadat een klant lomp tegen me is geweest.
Dit zijn een aantal worstelingen waar we voor, tijdens en na een fotoshoot aan denken.
Dus wanneer je een fotograaf wil vragen waarom het in Godsnaam allemaal zo duur is, bedenk dan hoeveel werk iemand de afgelopen jaren al heeft verzet om jou vandaag een killer fotoshoot te kunnen geven. Je betaalt voor de ervaring.
Geloof me, ik hou van mijn baan. Het is niet eens mijn baan meer, het is echt mijn leven, naast het leven waarin ik mijn gezin heb. Ik denk in portretten. Ik denk in kansen wanneer ik mooi licht zie of een gave omgeving. Ik overweeg om op mensen af te stappen en ze gewoon te vertellen dat ze er prachtig uit zien. Ik fotografeer echt uit liefde.
Dus alsjeblieft, ben vriendelijk naar je fotograaf. Heb begrip voor de zaken waar we niet over praten en die je niet weet. Doe niet uit de hoogte. Uiteindelijk schieten we plaatjes omdat we het zo leuk vinden.